ayrılığın ilanı (süper bir yazı)

Gidiyor musun diye sorma bana
Gönderen sensin.
Ne terk etmeyi istedim seni,
Ne de daha yaşamadığımız bu sevdayı toprağa gömmeyi
Senin kadar öfkeliyim ben de.
Senin kadar endişeli....

Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana.
Ama inandıramadım seni.
Sen, sorgularken beni ****nda
Ben gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla
Bir tek sözün bağlardı beni sana
Oysa sen hep susmanın koynunda

Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku
Teslim alır bedenleride
Sütten çıkmış ak kaşık değildim
Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza
O dünya ki bazen minicik bir odada
Bazen şehrin ortasında şekillendi.
Nasıl da güzeldi....
Zaten varsın diye her şey güzeldi ama
Sen buna inanmadın.Ah bu sorular.....

Yaşamak varken sevdayı delice,
Niye boğarız sorularla?
Nasıl ikna edbilirdim seni?
Ben aşk dedikçe sen,dur dedin.
Ben seninleyim dedikçe
Sen hayır dedin
Zaten az konuşan sen
Olumsuz ne kadar sözcük varsa
Bulup çıkardın ortaya.
Bense hiç bir şey diyemedim.

Ne kadar zarar vermişim sana meğer.
Nasıl değiştirmişi seni.
Oysa hiç böyle düşünmemiştim.
Kimseye zarar vermek istemem ben.
Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem.
Ama öyle oldu işte.
Demek ki gitmelerin zamanı şimdi.

Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı
Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz.
Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık.
Gülüşlerini saklamak için bir neden kalmadı.
Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan.

Biliyor musun birtanem?
Gidişim yürekten değil, zorunluluktan.
Sanma ki bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım.
Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri
Yalancı yüzlerde ararım.
Seni de ***ürürüm yüreğimde.
Her zaman yokluğunu taşırım.

Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim.
Ne yazık ki tozduman edemedim kuşkularını.
Ne yazık ki kalamdın bana.
Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde,
Kokladıkça; bizi nasıl bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın